Заўсёды лічылася, што той, хто на Масленіцу не весяліцца, то ўвесь год будзе жыць дрэнна. І гараджане, якія прыйшлі праводзіць зіму, стараліся гэту традыцыю не парушыць. Каля 11 гадзін раніцы ў мінулую нядзелю на ўсё наваколле зайграла музыка, разнесліся гучныя заклікі скамарохаў, якія запрашалі ўсіх да ўдзелу ў святочных мерапрыемствах. Да гэтага часу па перыметры плошчы ўжо размясціліся гандлёвыя рады. Разгарнулі свае шатры некаторыя з сельгаспрадпрыемстваў і культ-устаноў, прапаноўваючы пачаставацца рознымі прысмакамі, у тым ліку і гарачымі блінамі, прама з патэльні, бо нездарма называюць Масленіцу блінаедкай. Працавала таксама палатка райпа, адкуль ішоў заманлівы пах шашлыкоў. Многія стаялі ў доўгай чарзе, каб набыць мяса і жывую рыбу.
Не было тут сумна і аматарам прыгожага: іх чакалі выставы дэкаратыўна-прыкладной творчасці, якімі можна было не толькі палюбавацца, але і купіць тое, што спадабалася. Хтосьці прымерваўся да плеценых кошыкаў, выбіраў драўляныя вырабы, прадстаўленыя заезжымі рамеснікамі. Але і нашы, мясцовыя ўмельцы не засталіся ўбаку, аб чым сведчыў асартымент «Сувенірнай лаўкі», што адкрылася нядаўна пры раённым гісторыка-краязнаўчым музеі: розныя гліняныя гарлачыкі, медальёны і талеркі з мясцовай сімволікай і іншае — выбар быў досыць багаты і прыцягваў увагу пакупнікоў. Дзяцей жа, як заўсёды, больш цікавілі прылавак з рознымі цацкамі і салодкая вата з папкорнам.
Але галоўнай часткай святочнай праграмы было, вядома ж, тэатралізаванае прадстаўленне, што ладзілі на імправізаванай сцэне мясцовыя культработнікі. Гледачы з цікавасцю назіралі за ходам пастаноўкі, апладзіравалі выступленням народных калектываў «Спадарыня», «Раніца» і «Вяскоўцы», а таксама салістам цэнтра культуры і вольнага часу.
Ну і якое ж народнае гулянне без уласна гульняў? А іх было нямала. Жадаючыя маглі паспаборнічаць у падняцці гіры, перацягванні канату. Шмат удзельнікаў сабралі гульні «Бой пеўняў», «Спячы блін», «Скачкі на конях». Найбольш актыўныя ўдзельнікі атрымалі прызы. А вось звыклага слупа, на вяршыню якога звычайна адважваліся ўзабрацца за прызам самыя адчайныя з удзельнікаў свята, на гэты раз не было: падвяло надвор’е.
Не абыйшлося на свяце і без самага галоўнага — спальвання пудзіла Зімы, як збаўлення ад усяго цёмнага і благога. Ярка гарэла масленічнае вогнішча, якое быццам бы дарыла ўсім надзею на самае светлае і добрае ў жыцці.
Свята Масленіцы прайшло гэтымі днямі і ў сельскіх культ-установах, а таксама дзіцячых садах і школах раёна.
© 2007-2023